UBI tu Cajus

UBI tu Cajus
UBI tu Cajus
ibi Caia, formula in nuptiis olim, apud Romanos, usitata, quam illos, qui nubentem introducerent in domum mariti, Sponso suggessisse, refert Plut. εν Αἰτίοις: Erasmus explicat, Ubi tu dominus, ego domina. Idem in Problem. clamare altâ voce solitam refert mulierem, Cai Caecili: virô vicissim inclamante, Caia Caecilia: quod et Quintilianus Confirmat, l. 1. c. 13. Nomen itaque Caia fuit proprium, cum nubens in domum Mariti ducebatur, neque aliud illa tum usurpalat: et Caius Sponsi: sic ut, quemadmodum dicitur l. 2. et 3. ff. de Sponsal. primo Virgo sperata diceretur, cum conventa esset conditio, pacta; ubi inter positae stipulationes, sponsa: tandem cum domum duceretur, Caia. Vide Anton. Thysium. ICtum, Notis in A. Gellium, l. 4. c. 4. Dempsterus, postquam sollemnis esset interposita stipulatio, et ad illam responderetur, dandam quae petebatur in Uxorem; in hac responsione illum Caium, illam Caiam, vocari consuevisse, tradit, Paralipom. ad Rosin. l. 5. c. 37. Cum vero tribus modis iusta haberentur coniugia, Usu, Confarreatione et Coemptione (quibus quidam quartum, Sortitionem, addunt) non nisi in coniugio per Coemptionem, hic ritus obtinebat; quemadmodum et hôc solum modô ducta Uxor Materfamilias dicebatur. Originem innuit Auctor Epitomes, quae Valerio Max. vulgo tribuitur, l. 10. ext. Ceterum Caia usu super omnes celebrata est. Fertur enim, Caiam Caeciliam, Tarquinii Prisci Regis Uxorem, optimam lanificam fuisse. Et ideo institutum fuit, ut novae Nuptae ante ianuam mariti interrogatae, quaenam vocarentur, Caias se esse dicerent. Eadem nempe haec Caia cum Tanaquile fuit, quae quod uxor fuisset bona ac frugi coniugiumque eius cum Prisco fortunatissimum, boni ominis gratiâ illius nomen in nuptiali contractu usurpari consuevit. Plin. Histor. Natur. l. 8. c. 48. Lanam cum colo et fuso Tanaquil, quae eadem Caecilia vocata est, in templo Sangi durâsse, prodente se, Auctor est M. Varro: factamque ad ea Togam regiam undulatam, in aede Fortunae, quâ Servius Tullus fuerat usus. Inde faclum, ut nubentes Virgines comitaretur colus comta, cum fuso et stamine. Vide quoque supra, in voce Caia.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • Cajus [1] — Cajus (besser Gajus, aber abgekürzt stets C.), röm. Vorname. Man gebrauchte C. auch zur stellvertretenden Bezeichnung des Namens (z. B. in der Formel der Frau bei Schließung der Ehe: »Ubi tu Gaius, ego Gaia«, »Wo du Gajus, bin ich Gaja«) und die… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • CAJUS — I. CAJUS Patriarcha Hierosolymit. e Gente C. Rufi, a quo familia augusti. Sueton. in Aug. c. 2. Item filius Agrippae, ex Iulia, maritus Liviae, Sororis Germanici. Obiit in itinere Hispanico, Tacit. l. 1. Annal. c. 3. II. CAJUS mons Hispaniae ex… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MARCELLUS Cajus — Cajus MARCELLUS Octaviae, sororis Augusti, maritus, ex ea Claud. Marcellum suscepit, magnam Romae et libertatis spem, populi Romani delitias, quem cum M. agrippâ Caesar subfidium dominationis adsciverat, in quem imperii onus reclinaret.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TETRICUS Senior Cajus Pesuvius dictus — populi Romani Senator, cum praeses in Gallia esset, ad capessendum imperium instigatus est, a Victorina. Augustum itaque eum appellari fecit, filiumqueve eius Caesarem nuncupavit, mortuô Victorinô eiusque filiô. Tandem cum multa feliciter… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Hochzeit [1] — Hochzeit (mittelhochd. hôchgezît), ursprünglich jede hohe, d. h. festliche Zeit des Jahres, später ein Galatag und Gastgelage bei Hof, zuletzt die Vermählungsfeier mit ihren Festlichkeiten. Bei den Naturvölkern, welche die Frau meist durch Kauf… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Gaius — (auch Caius, griechisch Γάιος Gaios; neuzeitlich auch Gajus oder Cajus) war ein weit verbreiteter römischer Vorname. Nach dem Liber de praenominibus („Über die Vornamen“), einem anonymen Anhang zu den Factorum et dictorum memorabilium des… …   Deutsch Wikipedia

  • Mensch — 1. A verzagte Möntsch isch im Himmel nid sichar. (Bern.) – Zyro, 108. 2. Ach, Mensch, betracht , wie Gott verlacht all deinen Pracht, der in einer Nacht wird zu nichts gemacht. – Gerlach, 9. 3. Ain verkerter mensch richtet hader an vnd ain… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”